علی بیگدلی: امارات متحده عربی پروژه حضور و نفوذ در مذاکرات هسته‌ای را کلید زده اند. یعنی همانگونه که پیشتر عمانی‌ها و قطری‌ها در سایه از سرگیری روابط با جمهوری اسلامی توانسته اند با نقش میانجی گر، واسط و یا تسهیلگر در گفتگو‌های هسته‌ای خواسته ها، انتظارات و مواضع خود را در مذاکرات بگنجانند، اماراتی‌ها هم در تلاشند یا خواسته‌های خود را در مذاکرات هسته‌ای با از سرگیری روابط با تهران محقق کنند و یا اینکه اساساً این مذاکرات را به شکست بکشانند. /

مقدمه: از منظری می‌توان خاورمیانه را صحنه چالش ایران و عربستان دانست و سیر رویدادها را با توجه به رقابت دیرین این دو کشور به تحلیل نشست. عربستان که همواره دلارهای نفتی ضامن پایداری ساختار متصلب و غیردموکراتیک آن بوده است، در همه ادوار و به‌ویژه در سال‌های پس از پیروزی انقلاب، ایران را رقیبی جدی برای خود می‌دانست. افتراق مذهبی و پیروزی انقلابی بر پایه مذهب تشیع هم زمینه این منازعه را بیشتر کرد. در بستر همین مناسبات می‌توان حداقل از بهمن 57 به این سو بسیاری از رویدادهای خاورمیانه و سیاست‌های عربستان را تحلیل کرد. نزدیکی یا اگر بهتر بگوییم سکوت سعودی‌ها در برابر اقدامات رژیم صهیونیستی از همین نظرگاه قابل بررسی ‌است. در سال‌های اخیر هیچ گره‌گاه سیاسی‌ای نبود که عربستان نخواسته باشد به شکلی هژمونی سیاسی‌اش را به رخ ایران بکشاند و به نوعی سعی کند که خود را حاکم جهان اسلام اعلام کند. اما پس از روی کار آمدن دولت روحانی و توافق هسته‌ای که زمینه گفت‌وگو و مصالحه ایران و غرب را فراهم کرد، عربستان بیش از پیش منزوی شد و همین انزوا حاکمانش را به سمت اقدامات و اظهارات غیرمعقولانه سوق داد، تا جایی که می‌توان شرایط امروز را نقطه اوج خصومت سعودی‌ها با ایران برشمرد. روزی نیست که از زبان عادل‌الجبیر یا یکی دیگر از سیاستمداران عربستان، واکنش یا سخنی از سر دشمنی نسبت به ایران ابراز نشود و اجلاس و همایش و کنفرانسی نیست که سعودی‌ها در حاشیه‌اش، به اروپا و آمریکا نسبت به خطرات ایران! هشدار ندهند. در بررسی همین مسئله و در کالبدشکافی خصومت دیرینه عربستان با ایران، با « سیدجلال ساداتیان » دیپلمات سابق به‌ گفت‌وگو نشستیم که در ادامه از نظرتان می‌گذرد.